İşe Dönme Vakti...

Uzun bir aradan sonra işe dönmek; ilkokuldayken yaz tatilinin ardından okula gitmek gibi aynı heyecan ve stresi hatırlattı. Tam 400 gündür işe gitmiyordum. 
Aklımda binbir soru!?
Derin'den nasıl ayrı kalacağım?
O benden ayrı ne yapacak?
Yemeklerini yer mi? Zaten kilo alımı çok düşük, üstüne bi de kilo verir mi?
2 kaşık yemek uğruna babaanneyle dedeyi bayıltır mı?
Ne yer, ne içer?
Düzeni bozulur mu?
Hasta olur mu?
vb... soruların yanında bir de onun yanında olamadığım için;
Büyümesine ilişkin günün her saatindeki ayrıntıları kaçıracak olmak,
sabah uykusundan uyandığında beni göremeyecek olması,
uykusu geldiğinde memeden ayrı uyumak zorunda kalması,
anne kokusuna daha fazla özlem duyacak olması gibi içimi sızlatan düşünceler de var…
sanırım bunların hepsi içgüdüsel olarak aklıma ve kalbime karşı koyamadığım sorular, düşünceler…
bir süre sonra bu kaygılarımın yerini daha farklı konular alacağını bilsem de yine de kendime engel olamıyordum…
Ta ki hayatta bazı şeylerin anlık, hiç bir şeyin garantisi olmadığını anlayıncaya kadar…
Ve bu yüzden işe başladığım için zerre kadar üzülmedim.
Öyle ki ben bu kaygıları yaşıyorum ama biliyorum ki evladıma daha iyi bir gelecek sunmak için ondan ayrı kalıyorum...
Ben onu bırakıp işe gidiyorum ama biliyorum ki emin ellerde…
Benden çok daha iyi bakacak bir babaannesi ve benden çok daha iyi onunla oyun oynayan, gezdiren, bir telefonla uçup gelen dedeleri, benden çok daha fazla düşünen bir ananesi, yokluğumu aratmayacak bir teyzesi, ona kardeş olmayı öğreten bir de Mert abisi var..
 ve onlara ne kadar teşekkür etsek az…
Ve tüm bunlara değer katan, her şeyden önemlisi Sağlık!
Çok şükür ki kızımın ve ailemin sağlığı yerinde ve benim ona yetebilecek enerjim, gücüm var.
Şimdi bu gün işe başlamış olsam da, günümün çoğunluğunu kızımdan ayrı geçirsem de Allah’a binlerce kere şükür ki sağlığımız yerinde…


Şimdi işten dönmek ayrı bir heyecan, kapıda, pencerede beni bekleyen, görünce sevinçten deliye dönen, gittiğimde gülücükler atan güzel kızımı görmek paha biçilemez bir duygu.

İşten eve geldikten yatıncaya kadar olan süre içinde bütün günün eksiğini kapatmaya çalışarak; her dakikanın bile daha fazla kıymetli biliyorum artık…

Sevgilerimle…